Reuma kan dagelijkse taken onmogelijk maken. Lees hoe je hiermee omgaat en welke ondersteuning beschikbaar is voor meer grip op je leven.

Mijn handen waren zo pijnlijk dat ik haar niet kon helpen

Tijdens de zwangerschap van mijn vriendin, twintig jaar geleden, stonden we voor de kassa bij de Albert Heijn. Mijn vriendin, met overduidelijk een zwangere buik, tilde de boodschappen uit het karretje en zette ze op de band.

Ik deed niets; mijn handen waren zo pijnlijk dat ik haar niet kon helpen.

Achter ons mompelden twee mannen: “Zo’n grote vent, te lam om een poot uit te steken!” Ook de kassière schudde haar hoofd en keek me niet aan. “Gaat het?” vroeg ze mijn vriendin die haar vriendelijk toelachte. “Ja hoor, dank je!”

Mijn naam is Robbert Janssen en ik ben oprichter en directeur van Centrum Chronisch Ziek en Werk, CCZW. Opgeleid en ervaring als arbeidsdeskundige, loopbaanadviseur en trainer. Ik heb reuma, de ziekte van Bechterew. Vanaf de start van mijn loopbaan begeleid ik mensen met uiteenlopende vragen rondom studie en werk.

Een groot deel van die mensen heeft gezondheidsklachten, waaronder veel mensen met reuma. Ik was dan ook blij verrast toen ik vanuit ReumaMagazine de vraag kreeg of ik er iets voor voelde om dit jaar een aantal columns te schrijven. Daar hoefde ik niet lang over te denken. Want in al die jaren leerde en ontwikkelde ik me door en met mijn ziekte. Door mijn vakgebied heb ik daarnaast mooie ontmoetingen met mensen met vergelijkbare, en soms ook compleet andere verhalen.

Dat is dan ook waar ik deze column voor wil gebruiken. Schrijven over die ontmoetingen in mijn werk, en soms in mijn persoonlijke leven.

Ik vind het belangrijk om ervaringen te delen. Ik ben ervan overtuigd dat we van elkaar kunnen leren. De dienstverlening die we bieden vanuit CCZW, is dan ook gebaseerd op ervaringsdeskundigheid; de toepassing van de kennis die mensen met een gezondheidsklachten, vaak chronische ziektes, op grond van hun ervaringen opbouwen.

Maar dat gemompel voor de kassa met mijn zwangere vriendin, wat baalde ik daarvan. Als grote vent die geen poot kon uitsteken. Een ontmoeting die me dus ook altijd is bijgebleven.

[Deze column verscheen in 2019 in ReumaMagazine]